We neigen ons als mens zijnde vaak te schamen als we falen in iets, zij het in onze werk- of studiesituatie, onze relaties, onze sport, noem maar op. Het gevoel van falen wordt vervolgens verder gefaciliteerd door de sociaal maatschappelijke wereld waarin we leven, waar prestaties bereiken het 'begin- en eindproduct' moeten zijn. Is dit de juiste mindset? Laten we een moment nemen om als voorbeeld onze mattie 'Buba' in een proces neer te zetten, zodat we de potentiële routes naar zijn prestatie in kaart kunnen brengen. Zoals te zien in bovenstaande afbeelding, is route 1 'ons' ideaal beeld van succes bereiken. Simpelweg omdat het de kortste route is. Jammer genoeg is dit 9 van de 10 keer niet het geval wanneer je het pad van Libi(Leven) aan het bewandelen bent.
Ok, maar what about route 2? Te zien is dat Buba na 4 keer 'falen' ook zijn gewenste prestatie bereikt en daarmee succes behaald. Ofa dang?(Hoe dan?) Omdat je het proces van 'falen' tot zover verkeerd geïnterpreteerd hebt. Falen is een valse schaamte, een misplaatste interpretatie die je alleen maar verder zal laten zakken in een negatief spiraal als je dat toelaat. Dit is de juiste interpretatie: elke keer wanneer je faalt, omarm het. Tob er niet te lang over, accepteer het en ervaar het als een leerpunt om jezelf de volgende keer beter te ontplooien, te ontwikkelen tot de persoon die JIJ uiteindelijk WILT zijn. Falen is een proces dat nodig is om succes te bereiken. Buba taki soh-
1 Comment
|
Archives
February 2018
Categories |